مقاوم‌سازی بناهای تاریخی با FRP
مقاوم سازی بناهای تاریخی و بهبود عملکرد بناهای تاریخی، آثار باستانی و ساختمان های بنایی معمولا با افزایش مقاومت و یا شکل پذیری دیوارها و انسجام بخشی به کل ساختمان صورت می گیرد. وزن زیاد، ضعف مقاومتی ملات، کمبود نسبی دیوارهای بنایی (تراکم کم) و وجود بازشوهای بزرگ باعث ضعف مقاومتی ساختمان شده و ساختمان با وجود انسجام کافی ممکن است قابلیت عملکردی مورد نظر را نداشته باشد. از این رو شرکت افزیر با نیروی متخصص و آموزش دیده با انجام مقاوم سازی ساختمان قابلیت عملکردی این ساختمان ها را به نحو مطلوبی فراهم می‌کند.
بناهای تاریخی ایران ساختمان هایی است که عموما از مصالی نظیر خشت، گل، سنگ و چوب ساخته شده است.سه ویژگی عمده آسیب پذیری اینگونه بناها را در برابر حوادث طبیعی نظیر زمین لرزه بالا می برد که عبارتند از : فرسودگی مصالح، مقاوم نبودن مصالح و سنگین بودن سازه.براین اساس راهکارهای مقاوم سازی ساختمان بناهای تاریخی در برابر زمین لرزه باید متضمن رفع این نواقص باشد.
ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺎ ﻣﺼﺎﻟﺢ آﺟﺮ و ﻣﻼت در اﯾﺮان ﺑﺴﯿﺎر اﺳﺖ، ﺑﺴﯿﺎری از اﯾﻦ ﺑﻨﺎﻫﺎ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ در وﺿﻌﯿﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﻗﺮار ﻧﺪارﻧﺪ و دﭼﺎر ﻣﺸﮑﻼت ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎد سازه‌ای و ﻏﯿﺮ سازه‌ای ﺷﺪه اﻧﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اﯾﺠﺎد روﺷﯽ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ راه ﺣﻠﯽ را ﺑﺮای ﻣﺪاﺧﻠﻪ در ﻋﻨﺎﺻﺮ سازه‌ای و ﻏﯿﺮ سازه‌ای ﺑﻨﺎ ﺑﺎ ﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮی از فن‌آوری‌های ﻧﻮﯾﻦ اراﺋﻪ ﮐﻨﺪ ﺿﺮوری ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﺪ. ﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮی از ﺳﺮﻋﺖ و دﻗﺖ ﺑﺎﻻ و ﺗﻮان ﻋﻤﻠﮑﺮدی اﯾﻦ ﺗﮑﻨﯿﮏ ﻫﺎ، در ﺻﻮرت ﮐﺎرﺑﺮد ﺻﺤﯿﺢ و ﺣﻔﻆ اﺻﺎﻟﺖ ﺑﻨﺎ و اﻧﺠﺎم ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺘﺨﺼﺼﯿﻦ اﯾﻦ اﻣﺮ می‌تواند ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻔﯿﺪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺗﻘﻮﯾﺖ ﺳﺎزه در ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﻓﺮآﯾﻨﺪی اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻃﺮﯾﻖ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﻪ ﺑﻨﺎ و ﺑﻪ ﮐﺎرﮔﯿﺮی ﺗﮑﻨﯿﮏ ﻫﺎ و ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﺎزﮔﺎر ﺑﺎ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ اﻧﺴﺠﺎم و در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﭘﺎﯾﺪاری ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻨﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﻬﺮه وری از ﺑﻨﺎ را در ﺳﻄﺤﯽ اﯾﻤﻦ ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽ ﺳﺎزد. در اﯾﻦ راﺳﺘﺎ ارزﯾﺎﺑﯽ اﻋﻀﺎی سازه‌ای و ﻏﯿﺮ سازه‌ای ﺑﻨﺎ ﮔﺎﻣﯽ ﻣﺆﺛﺮ در ﺟﻬﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ای ﻣﻨﺴﺠﻢ ﺑﺮای ﺗﻘﻮﯾﺖ ﺑﻨﺎ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ ﺷﻮد، زﯾﺮا ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ و ارزﯾﺎﺑﯽ وﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎی ﺳﺎﺧﺘﺎری ﺑﻨﺎ اﺳﺖ ﮐﻪ می‌توان ﻫﻤﮕﺎم ﺑﺎ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﻨﺎ، روش‌های ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ را ﺑﺮای ﺗﻘﻮﯾﺖ آن اراﺋﻪ ﮐﺮد. ﻫﻢ زﻣﺎن ﺑﺎ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻋﻠﻮم و اﺳﺘﻔﺎده از فن‌آوری‌های ﻧﻮﯾﻦ در ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻋﺮﺻﻪ ﻫﺎ، ﻋﺮﺻﻪ ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻓﺮاﺧﻮر ﺧﻮد از اﯾﻦ ﻓﻦ آوری ﺑﻬﺮه ﻣﻨﺪ ﺷﻮد. اﯾﻦ ﻓﻦ آوری ﻫﺎ ﻫﻢ در ﻋﺮﺻﻪ ﻣﺼﺎﻟﺢ و ﻫﻢ در تکنیک‌های اﺟﺮاﯾﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮی ﺑﺴﯿﺎری از ﻧﯿﺎزﻫﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﺮای آﺷﻨﺎﯾﯽ و دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﻬﯿﻨﻪ در اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ ﺗﮑﻨﯿﮏ ﻫﺎ، ﺿﺮورت دارد ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺗﯽ ﺟﺎﻣﻊ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد ﮐﻪ در آن اﯾﻦ روش ﻫﺎ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ و ﻧﺤﻮه اﺟﺮای ﺻﺤﯿﺢ آن ﻫﺎ در ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﻣﺸﺨﺺ و ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷﻮﻧﺪ.
رﻓﺘﺎرﮐﻠﯽ ﺳﺎزه ﺑﻨﺎﯾﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﯿﺮوﻫﺎ
ﭘﺮداﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﺎزه ﺑﻨﺎﯾﯽ ﮐﺎر ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺸﮑﻠﯽ اﺳﺖ، ﭼﻮن اﯾﻦ اﻣﺮ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ برگه‌های ﺧﺎص اﻋﻀﺎی ﺳﺎزه و ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر ﻧﯿﺮوﻫﺎی ﭼﺴﺒﻨﺪﮔﯽ ﻣﯿﺎن ﻣﻮاد ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ اﺳﺖ.اﯾﻦ ﭘﯿﭽﯿﺪﮔﯽ در ﻣﻮرد ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎی ﺑﻨﺎﯾﯽ ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ زﯾﺮا در اﯾﻦ ﺑﻨﺎﻫﺎ برگه‌های سازه‌ای وﻇﯿﻔﻪ ﭘﺎﯾﺪاری و ﭘﺎﺑﺮﺟﺎﯾﯽ ﮐﻞ ﺑﻨﺎ را ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺎرﻫﺎ و ﻧﯿﺮوﻫﺎی وارده از ﻃﺮﯾﻖ ﻣﺴﯿﺮﻫﺎی ﺑﺎر ﺑﺮ عهده دارند. ﻧﯿﺮوﻫﺎی ﭼﺴﺒﻨﺪﮔﯽ ﺑﯿﻦ ﻣﻮاد ﻧﯿﺰ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﻣﻼت ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺳﯿﺴﺘﻢ اﯾﺠﺎد ﺷﺪه از اﯾﻦ ﻓﺮم ﻫﺎ و ﻣﻮاد در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺗﻮده ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ یکپارچه ای اﯾﺠﺎد ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. اﯾﻦ ﺗﻮده ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻮﺑﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﯿﺮوﻫﺎی ﻓﺸﺎری از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ اﻣﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﯿﺮوﻫﺎی ﮐﺸﺸﯽ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺎﭼﯿﺰی در اﯾﻦ ﺑﻨﺎﻫﺎ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد. ازآنجاکه ﻣﺼﺎﻟﺢ آﺟﺮ و ﻣﻼت ﺑﻪ ﺷﺪت ﺗﺮد ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺗﺤﺖ اﺛﺮ ﻧﯿﺮو ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﭘﺲ از رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻮد، ﯾﮏ ﺑﺎره دﭼﺎر ﺷﮑﺴﺖ ﺷﺪه و ﺧﺮد می‌شوند، ﺑﺮ ﺧﻼف ﺑﺘﻦ ﻣﺴﻠﺢ و ﻓﻮﻻد ﮐﻪ ﭘﺲ از رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻮد وارد ﻣﺮﺣﻠﻪ اﻻﺳﺘﻮ ﭘﻼﺳﺘﯿﮏ و ﺳﭙﺲ ﭘﻼﺳﺘﯿﮏ ﺷﺪه و ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ ﻫﺎی ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ داد. در واﻗﻊ ﺿﻌﻒ اﺳﺎﺳﯽ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎی آﺟﺮی در ﺑﺮاﺑﺮ زﻟﺰﻟﻪ ﮐﻤﺒﻮد ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﮐﻤﺒﻮد ﻧﺮﻣﯽ (شکل‌پذیری) اﺳﺖ.
ﻣﺮاﺣﻞ اﻧﺠﺎم مقاوم سازی در ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺗﺎرﯾﺨﯽ
- ﺟﻤﻊ آوری اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﮕﺎه ﺑﻨﺎ: ﺷﺎﻣﻞ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺮ و ﭘﯽ ﺑﻨﺎ
- ﺟﻤﻊ آوری اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﺑﻨﺎ: ﺷﺎﻣﻞ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎی ﻣﺠﺎور ﺑﻨﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺮرﺳﯽ وﺟﻮد ﻋﻀﻮ ﻣﺸﺘﺮک و آﺳﯿﺐ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﻨﺎﻫﺎی ﻣﺠﺎور
- ﺟﻤﻊ آوری اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺳﺎزه ﺑﻨﺎ: ﺷﺎﻣﻞ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﺼﺎﻟﺢ، دﯾﻮارﻫﺎی ﺑﺎرﺑﺮ، ﺳﯿﺴﺘﻢ سازه‌ای، دال ها ، اﺗﺼﺎﻻت اﻋﻀﺎی سازه‌ای، اﺗﺼﺎﻻت اﻋﻀﺎی غیر سازه ای
- ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻣﻨﺎﺳﺐ و دﻗﯿﻖ ﺑﺮای ﺗﻌﯿﯿﻦ راه ﮐﺎرﻫﺎی ﻋﻤﻠﯽ
- ارائه ﻃﺮح مقاوم سازی
- ﺑﺮآورد ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻫا
- اﺟﺮای ﻃﺮح مقاوم سازی
اﻧﺘﺨﺎب روش مقاوم سازی:
ﭘﺲ از جمع آوری و ﺗﺤﻠﯿﻞ اﻃﻼﻋﺎت موردنیاز ﺑﺎﯾﺪ روش مقاوم سازی ﺑﻨﺎ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﺼﺎﻟﺢ و تکنیک های ﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺖ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﻮد. از آنجا که ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺗﺎرﯾﺨﯽ ظﺮاﻓﺖ ﻫﺎ و ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ ﻫﺎی ﺧﺎص ﺧﻮد را دارﻧﺪ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ دﺧﺎﻟﺘﯽ در آن ﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ ﻫﺎی وﯾﮋه اﯾﻦ ﺑﻨﺎﻫﺎ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد. روﺷﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای مقاوم‌سازی اﯾﻦ ﺑﻨﺎﻫﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽ ﺷﻮد ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻮی ﻣﻮارد ﭼﻨﺪﮔﺎﻧﻪ زﯾﺮ ﺑﺎﺷﺪ:
- نیاز ﺑﻪ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺗﺨﺮﯾﺐ در ﺑﻨﺎ داﺷﺘﻪ ﺑﺎشد
- سختی ﺳﺎزه را اﻓﺰاﯾﺶ دﻫﺪ زﯾﺮا ﺗﻮزﯾﻊ ﻧﯿﺮوی زﻟﺰﻟﻪ در ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺳﺨﺘﯽ اﻋﻀﺎ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ ﺷﻮد
- همزمان ﺑﺎ رﻓﻊ ﻧﯿﺎزﻫﺎی دﯾﻨﺎﻣﯿﮑﯽ ﺳﺎزه ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ اﺳﺘﺎﺗﯿﮑﯽ ﻫﻢ ﺑﻨﺎ را ﺗﻘﻮﯾﺖ ﮐﻨﺪ
- شکل‌پذیری اﻋﻀﺎ را در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﯿﺮوﻫﺎ اﻓﺰاﯾﺶ دﻫﺪ
- حتی المقدور ﺑﺎر اﺿﺎﻓﯽ ﺑﻪ ﺳﺎزه ﺑﻨﺎ وارد ﻧﺸﻮد و ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﺒﮏ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد
- ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﻣﯿﺰان یکپارچگی را در ﺑﻨﺎ اﯾﺠﺎد ﮐﻨﺪ
- ﻣﺼﺎﻟﺢ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه ﺑﺎ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺑﻨﺎ ﺳﺎزﮔﺎی داﺷﺘﻪ باشد
- حتی المقدور ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺨﻔﯽ اﺟﺮا ﺷﻮد و در ﻧﻈﺎم زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺷﻨﺎﺳﯽ و ﻣﻌﻤﺎری ﺑﻨﺎ اﺧﺘﻼل اﯾﺠﺎد ﻧﮑﻨﺪ
از ﻣﯿﺎن ﻣﺼﺎﻟﺢ و روش‌های ﺑﻪ ﮐﺎرﮔﯿﺮی آن ﻫﺎ در روش‌های ﻧﻮﯾﻦ مقاوم سازی می‌توان ﺑﻪ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺼﺎﻟﺢ FRP و ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر ﻣﻼت ﻫﺎی ﺗﺰرﯾﻘﯽ اﺷﺎره ﮐﺮد. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ روش اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﯿﻠﻪ ﻫﺎی FRP ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﮔﺮوت ﺑﺮای ﺗﻘﻮﯾﺖ سازه‌ای ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺗﺎرﯾﺨﯽ آﺟﺮی ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد. در اﯾﻦ روش ﺟﺮز ﻫﺎ و دﯾﻮار ﻫﺎی ﺑﻨﺎ ﮐﻪ در اﺛﺮ ﻓﺮﺳﺎﯾﺶ ﻣﻼت و ﺧﺮد ﺷﺪن آﺟﺮﻫﺎ و ﺗﺎﺛﯿﺮ دﯾﮕﺮ ﻣﻮارد آﺳﯿﺐ رﺳﺎن ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻮد را ﺗﺎ ﺣﺪ زﯾﺎدی از دﺳﺖ داده اﻧﺪ ﺑﻬﺴﺎزی می‌شوند. در واﻗﻊ در اﯾﻦ روش ﻫﺴﺘﻪ ﻣﻘﺎوﻣﯽ درون ﻋﻀﻮ اﯾﺠﺎد ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ وﻇﯿﻔﻪ اﻧﺘﻘﺎل ﻧﯿﺮوﻫﺎی ﻋﻤﻮدی ﺑﻪ ﭘﯽ و ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﯿﺮوﻫﺎی ﺟﺎﻧﺒﯽ را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ. ﺑﻪ ﻋﻼوه ﺗﺰرﯾﻖ ﻣﻼت ﺗﺎ آﻧﺠﺎ اداﻣﻪ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﻓﻀﺎﻫﺎی داﺧﻠﯽ و ﭘﻮک ﻋﻀﻮ ﭘﺮ ﺷﻮد، ﺑﻪ اﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺷﺒﮑﻪ ﯾﮑﭙﺎرﭼﻪ ای از ﻣﻼت ﺿﻤﻦ اﻧﺴﺠﺎم ﻣﻼت ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺗﻤﺎﻣﯽ اﺟﺰا را ﺑﻪ ﻫﺴﺘﻪ ﻣﺮﮐﺰی وﺻﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.
لایه‌های نازک FRP (عموما در حدود ۱/۳ میلی متر) روی دیوار، ستون یا تیر ابنیه اجرا می‌شوند تا مقاومت آن را افزایش دهند؛ در عین اینکه حداقل تغییر را در ظاهر بنا ایجاد کنند. این لایه‌های FRP را می‌توان به کمک پوشش‌ها یا رنگ از معرض دید خارج کرد. دیگر راهکارهای بر پایه FRP شرکت افزیر نیز مانند میلگردها و ورقه‌های کربن اجرا شده به روش NSM را می‌توان درون شکاف‌های سازه اجرا کرد تا آن‌ها را کاملا غیرقابل مشاهده کنند.
مزایای استفاده از الیاف FRP :
- دیوارها، کفها، تیرها و ستونها را می‌توان با این روش مقاوم سازی کرد.
- حداقل افزایش ابعاد در اعضا سازه (عموما ۱۳ میلی‌متر)
- تعمیرات انجام‌شده کاملا قابل پنهان کردن هستند.
- سرعت اجرای بالا
- صرفه اقتصادی فراوان
- آب بند کردن ابنیه تاریخی و فرهنگی
- افزایش و حفظ یکپارچگی ابنیه باستانی و تاریخی
- جلوگیری از ایجاد خوردگی در دیوارها، کفها، تیرها و ستونها ابنیه تاریخی و فرهنگی
روش اﺟﺮا در ﺟﺮزﻫﺎ و ﺳﺘﻮن ﻫﺎ
در اﯾﻦ روش ﻣﺤﻞ ﻫﺎی ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﺷﺪه ﺑﺮای ﮐﺎرﮔﺬاری اﻟﻤﺎن ﺑﺎ ﻣﺘﻪ ﻫﺎی ﻣﺨﺼﻮﺻﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺣﻔﺮه ﻫﺎی ﻋﻤﻮدی ﺳﻮراخ می‌شوند و اﻟﻤﺎن ﮐﻪ از ﺟﻨﺲ ﻣﯿﻠﻪ ﻫﺎی GPFR و ﯾﺎ CFRP اﺳﺖ درون ﺣﻔﺮه ﻗﺮار داده ﻣﯽ ﺷﻮد. ﻗﻄﺮ اﯾﻦ ﺣﻔﺮه ﻫﺎ در ﺣﺪود 10 ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮ اﺳﺖ و ﻗﻄﺮ ﻣﯿﻠﻪ ﻫﺎی FRP ﻧﯿﺰ ﺣﺪود 8 ﻣﯿﻠﯽ ﻣﺘﺮ اﺳﺖ. اﯾﻦ ﺣﻔﺮه ﻫﺎ ﺗﺎ درون ﭘﯽ اﻣﺘﺪاد ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﭘﺲ از ﻗﺮاردادن اﯾﻦ ﻣﯿﻠﻪ ﻫﺎ درون ﺣﻔﺮه ﻫﺎ ﺑﺎ ﻋﺒﻮردادن ﻣﯿﻠﻪ از ﯾﮏ ﺻﻔﺤﻪ ﺣﻔﺮه ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﻣﯿﻠﻪ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺑﺴﻂ ﻫﺎی ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺳﭙﺲ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از دﺳﺘﮕﺎه ﺗﺰرﯾﻖ ﻣﻼت ﺑﺎ ﭘﺎﯾﻪ ﺳﯿﻤﺎﻧﯽ و ﺑﺎ ﻓﺸﺎر ﺑﻪ درون ﺣﻔﺮه ﺗﺰرﯾﻖ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺗﺰرﯾﻖ ﻣﻼت ﺗﺎ آﻧﺠﺎ اداﻣﻪ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﻣﻼت ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻓﻀﺎﻫﺎی ﺧﺎﻟﯽ و ﭘﻮک درون ﻋﻀﻮ را ﭘﺮﮐﻨﺪ و ﺑﯿﺮون ﺑﺰﻧﺪ.
روش اﺟﺮا در دﯾﻮارﻫﺎ
در اﯾﻦ روش ﻣﺤﻞ ﻫﺎی ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﺷﺪه ﺑﺮای ﮐﺎرﮔﺬاری اﻟﻤﺎن در دﯾﻮار ﺑﺎ ﻣﺘﻪ ﻫﺎی ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺣﻔﺮه ﻫﺎی اﻓﻘﯽ ﺳﻮراخ می‌شوند و ﺳﭙﺲ اﻟﻤﺎن ﻫﺎﯾﯽ از ﺟﻨﺲ ﻣﯿﻠﻪ ﻫﺎی GFRP و ﯾﺎ CFRP درون ﺣﻔﺮه ﻗﺮار داده ﻣﯽ ﺷﻮد. ﻗﻄﺮ اﯾﻦ ﺣﻔﺮه ﻫﺎ در ﺣﺪود 25 ﻣﯿﻠﯽ ﻣﺘﺮ اﺳﺖ و ﻗﻄﺮ ﻣﯿﻠﻪ یFRP ﻧﯿﺰ ﺣﺪود 8 ﻣﯿﻠﯽ ﻣﺘﺮ اﺳﺖ. ﭘﺲ از ﻗﺮاردادن اﯾﻦ ﻣﯿﻠﻪ ﻫﺎ درون ﺣﻔﺮه ﻫﺎ ﺑﺎ ﻗﺮار دادن ﺻﻔﺤﺎﺗﯽ از ﺟﻨﺲ FRP در دو ﻃﺮف دﯾﻮار ﺣﻔﺮه ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﻣﯿﻠﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از بست ﻫﺎی ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻪ ﺻﻔﺤﺎت ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه و ﺗﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد. اﯾﻦ ﺣﻔﺮه ﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ اﻓﻖ زاوﯾﻪ ای در ﺣﺪود 15 درﺟﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺮای ﺣﺼﻮل ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﭼﻨﺪ ردﯾﻒ آﺟﺮ را در ارﺗﻔﺎع ﻗﻄﻊ ﮐﻨﻨﺪ.
ﺳﭙﺲ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از دﺳﺘﮕﺎه ﺗﺰرﯾﻖ ﻣﻼت ﺑﺎ ﭘﺎﯾﻪ ﺳﯿﻤﺎﻧﯽ و ﺑﺎ ﻓﺸﺎر ﺑﻪ درون ﺣﻔﺮه ﺗﺰرﯾﻖ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺗﺰرﯾﻖ ﻣﻼت ﺗﺎ آﻧﺠﺎ اداﻣﻪ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﻣﻼت ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻓﻀﺎﻫﺎی ﺧﺎﻟﯽ و ﭘﻮک درون دﯾﻮار را ﭘﺮ ﮐﻨﺪ و ﺑﯿﺮون ﺑﺰﻧﺪ. در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺑﺎ اﺟﺮای ﻧﺎزک ﮐﺎری روی دﯾﻮار و ﯾﺎ اﺟﺮای ﻣﺠﺪد ﺗﺰﺋﯿﻨﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای اﺟﺮای مقاوم سازی ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﻤﺎی ﻣﺤﻞ اﺟﺮای مقاوم سازی در دﯾﻮار ﻣﺨﻔﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد.
روش اﺟﺮا در ﮐﻒ ﻃﺒﻘﺎت:
ﺑﺮای اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ و یکپارچگی ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻨﺎ ﻻزم اﺳﺖ مقاوم سازی در ﮐﻒ ﻃﺒﻘﺎت ﻧﯿﺰ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد. روش اﺟﺮا در ﮐﻒ ﻫﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﺤﻞ ﻫﺎی ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪه ﺷﯿﺎرﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻋﻤﻖ و اﺑﻌﺎد ﻣﺸﺨﺺ در اﻣﺘﺪاد ﮐﻒ ﻃﺒﻘﻪ اﯾﺠﺎد ﻣﯽ ﺷﻮد، در ﻣﺤﻞ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻻزم اﺳﺖ ﺗﻘﻮﯾﺖ از داﺧﻞ ﺟﺮز ﯾﺎ ﺳﺘﻮن ﻋﺒﻮر ﮐﻨﺪ می‌توان ﻣﺎﻧﻨﺪ روش ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه در ﻣﻮرد ﺟﺮز و ﺳﺘﻮن ﻫﺎ، ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺘﻪ ﺣﻔﺮه ﻫﺎی اﻓﻘﯽ در ﻋﻀﻮ اﯾﺠﺎد ﻧﻤﻮد. ﭘﺲ از اﯾﺠﺎد ﺷﯿﺎر و ﻗﺮار دادن اﻟﻤﺎن ﺗﻘﻮﯾﺘﯽ ﺷﯿﺎر ﺑﺎ ﻣﻼت ﭘﺮ ﺷﺪه و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺳﻄﺢ ﺷﯿﺎر ﭘﺮداﺧﺖ ﺷﺪه و ﮐﻒ ﺳﺎزی اﺟﺮا ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺑﺎ اﺟﺮای اﯾﻦ روش در واﻗﻊ در ﺑﻨﺎ ﮐﻼف ﺑﻨﺪی اﻓﻘﯽ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺑﺎ ﺗﻘﻮﯾﺖ ﺟﺮزﻫﺎ و ﺳﺘﻮن ﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﻋﻤﻼ ﮐﻼف ﺑﻨﺪی ﻗﺎﺋﻢ در ﺑﻨﺎ اﺟﺮا ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ در ﻓﺎز اﺟﺮاﯾﯽ ﺑﺎﯾﺪ در ﻣﺤﻞ ﺗﻼﻗﯽ ﮐﻼف ﻫﺎی ﻋﻤﻮدی و اﻓﻘﯽ اﺗﺼﺎل ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﯿﺎن ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻫﺎی اﻓﻘﯽ و ﻋﻤﻮدی اﯾﺠﺎد ﺷﻮد و ﺗﺰرﯾﻖ ﺑﻪ ﺻﻮرت یکپارچه اﻧﺠﺎم ﺷﻮد.
خدمات مقاوم سازی شرکت افزیر برای ساختمان های بنایی:
- مقاوم سازی با استفاده از کامپوزیت های FRP
- مقاوم سازی به وسیله تسلیح دیوار و شاتکریت پیرامونی
- مقاوم سازی بوسیله تزریق رزین اپوکسی و هاردنر
- مقاوم سازی و آب بندی بوسیله تزریق پلی اورتان
- اجرای دیوار برشی به موازات دیوار آجری موجود جهت کنترل تغییر مکان سازه
- ایجاد پشت بند و هسته مقاوم
- تقویت کلاف و اتصالات
- مقاوم سازی با استفاده از میلگردهای قائم و پس تنیدگی دیوار
- مهار شکست خمشی و برشی به کمک میلگردهای افقی
- یکپارچه سازی سقف و دیوار
- مقاوم سازی و تقویت بازشوهای بزرگ
- تقویت اتصال دیوار به سقف و پی
- مهار دیوارهای سازه ای، غیر سازه ای و نما
- مهار شکست برشی به وسیله کمرکش
- تقویت پی دیوارهای روکش شده (شاتکریت شده)
